Strzelectwo terenowe (HFT) - na czym polega? Zasady i wytyczne

Strzelectwo terenowe, zwane również Hunter Field Target (HFT), to jedna z dyscyplin strzeleckich symulujących polowanie z użyciem karabinów pneumatycznych, zwanych potocznie wiatrówkami. Jest to również doskonały sposób na spędzanie wolnego czasu w gronie znajomych, czy też rodziny. W strzelectwie terenowym mogą bowiem uczestniczyć osoby na różnym stopniu zaawansowania, ale również strzelcy rekreacyjni, którzy nie są skoncentrowani na udziale w zawodach i poszczególnych rozgrywkach. HFT to jednocześnie świetna alternatywa dla tradycyjnego myślistwa i łowiectwa.

Jak więc rozpocząć swoją przygodę ze strzelectwem terenowym? Co warto wiedzieć o tej dyscyplinie? Jakie zasady obowiązują podczas rozgrywek? Odpowiedzi na te, a także wiele innych pytań, znajdują się w dalszej części poniższego artykułu.

Ogólne zasady strzelectwa HFT – na czym polegają rozgrywki?

Każda osoba zainteresowana uczestnictwem w zawodach HFT powinna mieć świadomość zasad obowiązujących w trakcie rozgrywek. W Polsce powszechnie przyjęło się korzystać z regulaminu ustanowionego przez Polish Field Target Association (PFTA), który określa wszelkie najważniejsze zasady obowiązujące przy okazji zawodów. Skorzystają z nich jednak również strzelcy rekreacyjni, którzy praktykują dyscyplinę HFT jedynie hobbystycznie.

Kategorie

W strzelectwie terenowym dokonuje się podziału na kategorie sprzętowe, a także wiekowe. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z kategoriami:

–       HFT1 – która obejmuje karabinki PCP, PCA, CO2 i bezodrzutowe wystrzeliwujące śrut z maksymalną energią do 16,3J;

–       HFT2 – w której wykorzystuje się karabinki sprężynowe z odrzutem wystrzeliwujące śrut z maksymalną energią do 16,3J;

–       HFT3/4 – obejmujące karabinki PCP, PCA, CO2 i bezodrzutowe wystrzeliwujące śrut z maksymalną energią do 8,5J oraz karabinki sprężynowe z odrzutem wystrzeliwujące śrut z maksymalną energią do 11J.

W kontekście klasyfikacji wiekowych można wyróżnić natomiast takie kategorie, jak:

–       Juniorzy młodsi – zazwyczaj zawodnicy w wieku od 9 do 14 lat;

–       Juniorzy starsi – zawodnicy w wieku od 14 do 18 lat;

–       Seniorzy – zawodnicy powyżej 18 roku życia. Jest to główna kategoria, do której przynależy większość dorosłych zawodników.

–       Weterani – niektóre organizacje mogą wprowadzać kategorię dla starszych zawodników, zazwyczaj powyżej 60 roku życia.

Sprzęt

W zawodach HFT dozwolone są jedynie karabinki wystrzeliwujące śruty z energią nie większą niż 16,3J. Nie dotyczy to jednak kategorii wiekowych dla Juniorów, gdyż tacy zawodnicy są zobowiązani do wykorzystywania karabinków z mniejszą energią kinetyczną.

Co więcej, wykorzystywane sprzęty muszą jednocześnie spełniać również kilka innych warunków. Zalicza się do nich:

–       Wysokość przedniej części karabinka – maksymalnie 150 mm.

–       Brak haków FT – dozwolone jest jednak używanie regulowanych stopek kolby, przy czym głębokość stopki nie może być większa niż 5 cm, a jej długość nie może przekraczać granicy 20 cm.

Ponadto zabronione jest również stosowanie wszelkich urządzeń optycznych z wyjątkiem tradycyjnych celowników.

Uczestnicy zawodów muszą mieć przy tym świadomość, że organizator konkretnych rozgrywek ma pełne prawo do dokonania niezbędnych pomiarów (np. energii kinetycznej wystrzelonego pocisku) w dowolnym momencie trwania wydarzenia.

Jeśli natomiast chodzi o zasady dotyczące wykorzystywanych śrutów, zawodnicy mogą wybrać dowolny ich rodzaj, z wyjątkiem śrutów zawierających mieszaniny wybuchowe oraz śrutów powodujących rykoszety.

Postawy strzeleckie

W zawodach HFT dopuszczane są trzy podstawowe postawy strzeleckie, do których zalicza się:

–       Postawę leżącą – przy której zawodnik leży na brzuchu, a jego ręce mogą mieć pełny kontakt z podłożem.

–       Postawę klęczącą – w której styczność z podłożem mogą mieć wyłącznie stopy oraz kolano.

–       Postawę stojącą – przy której wyłącznie stopy zawodnika mają styczność z glebą.

Co więcej, podczas oddawania strzałów każdy uczestnik rozgrywek musi mieć kontakt ze znacznikiem stanowiska dowolną częścią ciała lub karabinka, a spust musi pozostawać zarówno przed linią strzału, jak i przed znacznikiem strzelania. Wylot lufy musi natomiast przekraczać wyznaczoną linię strzelania.

Tor strzelecki

Tor strzelecki w rozgrywkach HFT składa się z 40 celów, zwanych kulochwytami, które przyjmują postać metalowych figurek przewracających się po trafieniu w wyznaczoną strefę, określaną jako Hit Zone (HZ). Każda figurka jest przy tym odpowiednio ponumerowana i oznakowana, a kulochwyty rozstawiane są w odległości od 7 do 42 metrów od zawodnika.

Tory mogą obejmować 40 pojedynczych stanowisk lub 20 stanowisk podwójnych (z dwoma celami).

Każde stanowisko strzeleckie jest przy tym wyznaczone linią strzelania (np. rozciągniętą na ziemi taśmą), a jednocześnie posiada również znacznik stanowiska (np. odpowiednio oznaczony palik).

Czas na stanowisku

W przypadku torów z jednym celem, każdy zawodnik ma dwie minuty na oddanie strzału, natomiast przy podwójnych stanowiskach czas ten wynosi trzy minuty. Pomiary mogą odbywać się bez wiedzy strzelca, choć jest to uzależnione przede wszystkim od decyzji sędziów.

Jeśli czas przeznaczony na oddanie strzałów zostanie przekroczony, zawodnik otrzymuje 0 punktów na danym stanowisku. W sytuacji, gdy strzelec przekroczy limit czasu więcej niż dwa razy w trakcie zawodów, zostaje on zdyskwalifikowany.

Punktacja

Podczas zawodów na każdym ze stanowisk uczestnik może zdobyć:

–       2 punkty za przewrócenie celu (trafienie w Hit Zone);

–       1 punkt za trafienie do celu niepowodujące jego przewrócenia;

–       0 punktów za chybiony strzał.

Zawodnicy mogą oddawać tylko jeden strzał do każdego wyznaczonego celu, a ilość oddanych na stanowisku strzałów nie może przekraczać liczby znajdujących się na nim celów.

HFT a FT – podobieństwa i różnice

Strzelectwo terenowe HFT (Hunter Field Target) niejednokrotnie mylone jest dyscypliną, jaką jest Field Target (FT). I choć z założenia są one do siebie stosunkowo podobne, tak organizacje strzeleckie zwracają uwagę na kilka kluczowych różnic, które czynią te dyscypliny odmiennymi. Dotyczą one przede wszystkim zasad, sprzętu, a także taktyki wykorzystywanej przez zawodników. Najważniejsze z nich zostały opisane w poniższych akapitach.

Sprawdź: Co to jest Field Target (FT)?

Regulacja lunet optycznych

Pomimo tego, że w zawodach HFT dopuszcza się stosowanie standardowych lunet optycznych, po rozpoczęciu rozgrywek uczestnicy nie mają możliwości ich regulacji. Inaczej wygląda to w zawodach FT, gdzie każdy uczestnik może regulować parametry lunety w dowolnym momencie trwania wydarzenia.

Pozycje strzeleckie

W HFT zawodnicy mogą oddawać strzały w pozycji stojącej, klęczącej lub leżącej. W FT strzelcy zyskują natomiast znacznie większą swobodę w wyborze pozycji, gdyż kwestia ta nie podlega precyzyjnemu nadzorowi. Ponadto w zawodach FT niejednokrotnie wykorzystuje się również poszczególne podpórki, które zwiększają stabilność podczas strzałów, a przy tym również polepszają ich celność. W HFT tego typu akcesoria są surowo zabronione.

Dystanse i rozmiary celów

Podczas rozgrywek HFT cele ustawiane są w odległości od 7 do 42 metrów, a ich strefa Hit Zone ma przeważnie rozmiary z przedziału 15-45 mm. W FT cele znajdują się w odległości od 8 do 50 metrów, a obszar Hit Zone wynosi od 15 do 40 mm.

Taktyki i poziom trudności

Ze względu na bardziej restrykcyjne zasady, a także nacisk kładziony na realizm rozgrywek, HFT okazuje się nieco trudniejszą, a zarazem bardziej wymagającą dyscypliną. Zawodnicy nie mogą bowiem korzystać z różnego rodzaju udogodnień (np. podpórek), a przy tym nie mają również możliwości regulacji parametrów użytkowanych lunet optycznych. W tego typu zawodach stawia się bowiem na intuicję strzelców, a nie samą technikę sprzętu. Zupełnie inaczej wygląda to jednak w rozgrywkach FT, gdzie zawodnicy zyskują większą swobodę zarówno w kontekście pozycji strzeleckich, jak i możliwości regulacji lunet oraz doboru wykorzystywanych akcesoriów strzeleckich. Jest to bowiem dyscyplina koncentrująca się przede wszystkim na technikach i strategiach strzeleckich.

Punktacja

Różnice pomiędzy dyscypliną HFT a FT widoczne są także w kontekście punktacji.

W trakcie rozgrywek FT zawodnik może bowiem zdobyć 1 punkt za trafienie w Hit Zone, które spowoduje przewrócenie celu, lub też 0 punktów za oddanie strzału, który nie przewróci figurki lub całkowicie ją ominie. Podczas zawodów HFT strzelcy mogą natomiast zyskać 2 punkty za trafienie w Hit Zone i przewrócenie celu, 1 punkt za celny strzał, który jednak nie spowoduje przewrócenia figurki, a także 0 punktów za chybienie.

Filozofia dyscyplin

Powszechnie przyjęło się uznawać, że HFT ma nieco bardziej „survivalowy” charakter, gdyż dyscyplina ta do pewnego stopnia przypomina realistyczne polowanie wymagające intuicji, wiedzy o wykorzystywanym sprzęcie i warunkach terenowych, a także umiejętności oceniania dystansu „na oko” bez regulacji parametrów lunety. Jest to więc niejako praktyczna strona strzelectwa, która bazuje na posiadanym doświadczeniu.

FT jest natomiast bardziej „techniczną” i sportową dyscypliną, która umożliwia dokładniejszą ocenę dystansu, wykorzystanie dodatkowych akcesoriów, a także pełną koncentrację na oddawaniu jak najbardziej precyzyjnych strzałów.

Strzelectwo terenowe (HFT) – podsumowanie

Hunter Field Target (HFT) to dyscyplina strzelecka, która stanowi świetne połączenie sportu, rekreacji, a także elementów rywalizacji. Obejmuje ona stosunkowo proste, aczkolwiek jasno określone i rygorystyczne zasady, a przy tym może również okazać się doskonałym sposobem na spędzanie wolnego czasu i zwiększanie własnych umiejętności strzeleckich. Ponadto entuzjaści HFT mają również możliwość udziału w zawodach organizowanych przez poszczególne organizacje zrzeszające zawodników na różnym poziomie zaawansowania, a także w różnym wieku. Dzięki temu z rozgrywek mogą skorzystać zarówno młodsi, jak i starsi strzelcy, którzy poszukują możliwości sprawdzenia, jak plasują się ich zdolności w porównaniu z innymi zawodnikami.